In 1913 exposeerde Otto van Rees op de Berlijnse Der Sturm expositie in de galerie van Herwarth Walden, die het begrip expressionisme introduceerde. De daar vertegenwoordigde internationale avant-garde, o.a. de kubisten, de futuristen en de Blaue Reiter leden, gaven uitdrukking aan hun subjectieve werkelijkheid.

In veel werk van Otto van Rees komt zijn persoonlijke beleving tot uiting.
Zonder vooropgezette schets was Van Rees in een paar uur klaar met een portret. Hoe hij het individu zag, spat van het doek.

Als voorbeelden : Lou Lichtveld, nog “ongetemd” zoals het model zelf jaren later zal zeggen. En zijn zus Mies van Rees.

Het gevoel, dat het landschap opwekt of het gevoel dat hem zelf beheerst en hij in het landschap legt vormen het uitgangspunt.

Het Zeeuwse landschap, wanneer hij zijn ontslag uit het leger bejubeld.
De ondoorgrondelijke natuur in Zwitserland.

Het voorjaar in De Tessin. Huizen als vriendelijke persoonlijkheden in levendige kleuren.

Geëngageerd schilderde hij maatschappelijke misstanden:
zwerverskinderen, moe en moedeloos;
het bestaansrecht van de olieman aangetast door de mechanisatie.