Vanaf 9 juli 2022 vindt in Museum De Wieger en Museum Dr8888 de tentoonstelling Vrouwenpalet plaats. 24 vrouwen, kunstenaars tussen 1900-1950, staan in de schijnwerpers. Adya van Rees-Dutilh zal er vertegenwoordigd zijn met werk uit diverse musea en met -niet eerder getoond- werk uit particuliere collecties.
(Rotterdam 1876- Utrecht 1959) kunstschilderes, lithografe en textielkunstenares.
Zij wordt geboren in Rotterdam in een voorname familie van vlashandelaren. In Brussel bij de academie van E. Blanc-Guarin krijgt zij een terdege teken-, en schildersopleiding. Als zij in 1902 een atelier betrekt in Blaricum komt zij in contact met de filosofie van de christen-anarchist Jacob van Rees. Diens zoon, de schilder Otto van Rees, wordt haar levenspartner.
Met hem betrekt ze in 1904 een, via Picasso verkregen, atelier in het Bateau-Lavoir in Montmartre. Hier begint een leven te midden van de avant-gardisten. Zij woont dan afwisselend ’s winters in Parijs, zomers in Fleury-en-Bière.
Ze onderhoudt vriendschappelijke banden met vele collega-schilders en schrijvers.
Buiten haar eigen ontwerpen werkt zij ontwerpen van bevriende kunstenaars uit in broderies. Voor een jonge moeder is deze werkvorm gemakkelijker op te pakken en weg te leggen dan een schilderwerk. Zij ontdoet de borduurtechniek van het banale imago en zet deze om in een vooruitstrevende kunstvorm.
In 1913 exposeert zij bij de eerste fameuze Sturmexpositie in Berlijn. Eind 1915 exposeert zij samen met Otto van Rees en Hans Arp in Zürich in Galerie Tanner, waar haar broderies goede recensies krijgen. Zij vormt zo de voorhoede van de dadaïsten.
De collagetechniek, voertaal van Dada, gebruikt zij later weer in ontwerpen voor reclameaffiches en stofontwerpen.
Nadat zij in 1919 betrokken is bij een spoorwegongeluk, waarbij zij haar oudste dochter verliest en haar man ernstig gewond raakt, verhuist het gezin naar Nederland en vestigt zich in Brabant. Het gezin pendelt bijna jaarlijks tussen Nederland en Ascona [CH] waar ze zich in 1929 vestigen.
Ze legt zich steeds meer toe op het vervaardigen van grote broderies, veelal met religieuze en historische onderwerpen. Ze exposeert o.a. in Parijs, New York en Washington.
In de oorlogstijd in Zwitserland raakt zij in een isolement. Ook met haar man en dochter, die in Nederland verblijven, is geen contact mogelijk. Met haar broderies en portretten verdient ze een schamel inkomen.
In 1949 verruilt ze op 76-jarige leeftijd Zwitserland voor Nederland. Haar zicht is sterk achteruitgegaan en ze is gestopt met werken.